[Άρθρο της 28.6.12

στη "Φωνή της Κορινθίας"]

Και τώρα για τί δουλειές θα μιλήσουμε ;

Μεταξύ σοβαρού και αστείου, μία καλή εξήγηση για το ότι η χώρα μας ακόμα ζει, αποδίδεται με παραλληλισμό προς ένα χαριτωμένο περιστατικό της εποχής που το μίνι ήταν στις δόξες του.

Μία εξαιρετικά όμορφη ύπαρξις, καθώς περίμενε να κοπάσει το γνωστό «πράσινο κύμα» της οδού Ακαδημίας, απεφάσισε να συντομεύσει διασχίζοντας σταθερά το δρόμο. Σταμάτησε φυσικά η κυκλοφορία και κάποιος από το φιλοθεάμον κοινό ρώτησε με νόημα : «πού πας κοπέλα μου ;».

Η … ιστορική υπερήφανη απάντηση στην ιταμή πρόκληση, που έκανε θραύση στα αντιδικτατορικά στέκια της εποχής, ήταν : «τώρα περνάν οι όμορφες» !!!

Κάπως έτσι φθάσαμε ο νικητής των χθεσινών εκλογών, και ενώ έχει πιθανότατα τη δυνατότητα να συγκυβερνήσει με συμμάχους με τους οποίους δεν τον χωρίζουν και πολλά, να απευθύνει πρόσκληση σχηματισμού πολιτικο-τεχνοκρατικής κυβέρνησης εθνικής σωτηρίας.

Προ δέκα ημερών στο Επιμελητήριο Κορίνθου δήλωσε πειστικά «θα ματώσω», αλλά το ζητούμενο δεν είναι να τον δούμε πρωθυπουργό της προσπάθειας, αλλά της επιτυχίας, των αποτελεσμάτων. Σε αυτή την περίπτωση ελάχιστα θα μας νοιάζει το χρώμα του κοστουμιού του καθώς και η σωματική κόπωσίς του.

Το ζητούμενο είναι πώς θα πάνε καλά οι δουλειές, πώς θα κινηθεί η οικονομία, πώς θα αποκλιμακωθούν βασικοί δυσμενείς δείκτες όπως η μεταβολή του ΑΕΠ και το ποσοστό ανεργίας.

Αρκεί να σκεφθούμε ότι το επίσημο «καλό σενάριο» είχε ενσυνείδητα δύσκολο στόχο για το 2012 τη συγκράτηση της ύφεσης στο 5% και του ετησίως μέσου δείκτη ανεργίας στο 19%. Και μετά την επίτευξη αυτού του φιλόδοξου στόχου θα μπορούμε να ελπίζουμε να φανεί «φως στο βάθος του τούνελ» ...

Αν προσθέσουμε και ότι μεσολάβησε ένα διάστημα 6 εβδομάδων μεταξύ των διαδοχικών εκλογών, με κυβερνητική αβεβαιότητα, και λάβουμε υπ’ όψιν μας και τη δυσμενέστατη διεθνή συγκυρία, προφανώς πρέπει να σκεφθούμε κάτι καλύτερο από το να περνάμε με τα φανάρια κόκκινα.

Οι πιστωτές μας και οι εταίροι μας είναι πολύ πιθανόν να βρεθούν σύντομα μπροστά στην επιλογή “stop loss”. Να γράψουν δηλ. τις ζημιές τους και να μας αφήσουν στην τύχη μας. Δεν μας αρέσει η εκδοχή, αλλά αυτό που θέλουν είναι τα λεφτά τους, η εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους μας, η ανταπόκριση στις συμβατικές μας υποχρεώσεις.

Φυσικά έχουμε και πρέπει να έχουμε τις ενστάσεις μας, αλλά θα πρέπει να είναι συγκεκριμένες και βάσιμες. Να είναι αριθμοί. Αλλά κυρίως πρέπει να εμπεριέχουν πειστική απάντηση για το πώς θα πάμε ΠΕΡΑ από το Μνημόνιο. Χωρίς κάτι τέτοιο ψάχνουμε απλώς για παράταση ζωής.

Η προμελέτη με τίτλο «Η Ελληνική οδός για την άμεση υπέρβαση της κρίσης», που υπεβλήθη αυτοβούλως από τον υποφαινόμενο την 31 Μαΐου στον Διοικητή της Τραπέζης της Ελλάδος κ. Γεώργιο Προβόπουλο έλαβε με ημερομηνία 11 Ιουνίου την εξής ενυπόγραφη απάντηση :

«Θα ήθελα να σας ευχαριστήσω θερμά για την αποστολή της προμελέτης, η οποία έχει προωθηθεί στην αρμόδια Διεύθυνση της Τράπεζας της Ελλάδος. Δυστυχώς, όμως θα πρέπει να σας ενημερώσω ότι η Τράπεζα της Ελλάδος δεν είναι αρμόδια για την περαιτέρω προώθησή της σε άλλους φορείς.»

Ας ληφθεί υπ’ όψιν ότι η προμελέτη περιλαμβάνει εκτεταμένες αναφορές στην «Έκθεση για το 2011» που απηύθυνε ο κ. Διοικητής στους μετόχους της Τ.τ.Ε. την 24^η Απριλίου, συνοδευόμενες από σκληρές αλλά ρεαλιστικές επισημάνσεις, που συνηγορούν στις θέσεις του.

Μία εύλογη ερμηνεία της απροθυμίας του κ. Διοικητή να προωθήσει την πρόταση σε «άλλους φορείς», έστω και προς ενημέρωσή τους, είναι κάτι σαν το «δεν με ακούν».

Η άλλη εύλογη ερμηνεία των θερμών ευχαριστιών δεν μπορεί – πέραν των άλλων – να βρει ερείσματα στο περιεχόμενο της προμελέτης.

Ο Αντώνης Σαμαράς παρέλαβε ιδιοχείρως αντίγραφο της μελέτης, την 9/5, μετά από υπόδειξη και του παριστάμενου φέρελπι βουλευτή μας Χρίστου Δήμα.

Η πρόκληση για τον ευπατρίδη νικητή των εκλογών είναι να ανασύρει την διατυπωμένη προ δεκαετίας πρόθεσή του για την ΥΠΕΡΒΑΣΗ, εξετάζοντας την φιλόδοξη αλλά στοιχειοθετημένη πρόταση χωρίς προκαταλήψεις και δισταγμούς.

Περιθώρια για βελτιώσεις, καθώς και για προσαρμογές της βασικής ιδέας σε διαφορετικές πολιτικές επιλογές, σαφώς υπάρχουν. Ταυτόχρονα δεν είναι ήσσονος σημασίας η παρεχόμενη δυνατότητα αφοπλισμού των έντονων αντιπολιτευτικών διαθέσεων των πολιτικών του αντιπάλων.

Τελικά, όμως, αυτό που θα μείνει είναι να δούμε ποιοι, πώς και πότε θα αποτολμήσουν κάτι πέρα από τη σωτηρία, κάτι πέρα από προσωπικές στρατηγικές.

Διμηνιό 18 Ιουνίου 2012

Κώστας Τζαναβάρας