Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ

φ.1322/11,10,12

Οι αντιξοότητες και εμείς

Αν εμπιστευθεί κανείς τον ψυχρό κινέζικο ρεαλισμό, «οι αντιξοότητες είναι ένας καθρέφτης που δείχνει τον πραγματικό μας εαυτό». Και σίγουρα ο σημερινός αναγνώστης «κουνάει το κεφάλι του» με τα χάλια μας.

Η ιδιοτέλεια έχει φθάσει σε υπερβολές, ενώ κάποτε τουλάχιστον συνυπήρχε και με αντίθετες εξάρσεις, κινήσεις γενναιοδωρίας, ανθρωπιάς, επιπέδου.

Ο φθόνος, αυτό που το πρώτο ιστορικό μας κείμενο, η Ιλιάδα, επισημαίνει από την πρώτη κιόλας λέξη «Μήνιν», έχει φθάσει σε ακραίες μορφές. Ο διχασμός εκδηλώνεται όλο και πιο έντονα, όχι μόνο στις κομματικές αντιπαραθέσεις.

Το κόμπλεξ κατωτερότητας, που τόσο εκφραστικά συμπυκνώνει ο Νίκος Καλογερόπουλος με την επισήμανση ότι η έκφραση «πού το βρήκες αυτό γραμμένο ;» δεν υπάρχει πουθενά αλλού στον κόσμο, εκδηλώνεται έντονα.

«Τόλμα να σκέφτεσαι !» μας υποδεικνύει, αλλά η πνευματική οκνηρία δεν επιτρέπει σήμερα επινοήσεις, το βασικό μας ατού ανά τους αιώνες. Τι να πρωτοθυμηθούμε ; Τον Δούρειο Ίππο, τη Σαλαμίνα, τα Δερβενάκια, τα μπουρλότα, τον Αρχιμήδη, τον Παπανικολάου ;

Η «σύντηξη εννοιών» δεν μας επιτρέπει [;] να διαχωρίσουμε την στείρα φιλολογία περί των περασμένων μεγαλείων από την ανάγκη να διδαχθούμε από το παρελθόν και να βρούμε νέες λύσεις για το σήμερα.

Μας έχει κουράσει η παρελθοντολογία από τα μαθητικά μας χρόνια, καθώς δεν είναι πολλοί οι φωτισμένοι δάσκαλοι που διδάσκουν την Ιστορία ως άσκηση της κριτικής σκέψης, ως πηγή ιδεών, ως πρόκληση νέων επιδιώξεων στα πρότυπα του «άμες δε γ’ εσσόμεθα πολλώ κάρρονες»..

Κάπως έτσι, σήμερα, δύσκολα παίρνει κανείς θάρρος από την σοφή λαϊκή μας διαπίστωση «από ρόδο βγαίνει αγκάθι και από αγκάθι βγαίνει ρόδο». Οι αντιστροφές τάσεων, για να είναι προβλέψιμες, προαπαιτούν κρίση, εγρήγορση, μνήμη, προσπάθεια, τόλμη, θάρρος.

Οι απογοητευμένοι δεν έχουν πρόβλημα να διεκδικήσουν φιλοσοφικής υφής δάφνες, διακηρύττοντας την ανυπέρβλητη ανημπόρια μας. Οι σύγχρονες Κασσάνδρες κατ’ ουσίαν υποστηρίζουν ότι αφού βγήκαν μέχρι τώρα τόσα αγκάθια, θα συνεχίσουν να βγαίνουν αγκάθια εσαεί.

Είναι οι ίδιοι π.χ. που σε γκάλοπ της 17/9/99 θα δήλωναν με αυτοπεποίθηση ότι το χρηματιστήριο θα ανέβει κι άλλο.  Και θα ήταν πανευτυχείς που το αποτέλεσμα του γκάλοπ θα τους … δικαίωνε. Αμετανόητοι. Επιμένουν στο … επιχείρημα «αφού το λένε όλοι !».

Η Ιστορία μας διδάσκει ότι η εθνική μας αφύπνιση είναι απίστευτα αιφνίδια. Τελείως ξαφνικά αναδεικνύεται ο Εθνικός Στόχος και η προτεραιότητα του «εμείς», και μας κάνει αγνώριστους, ήρωες. Αυτό λέει ξεκάθαρα η Ιστορία μας.

Συμπληρώνονται δύο χρόνια από τότε που σε άρθρο μου σε τοπική εφημερίδα έθετα το ερώτημα «τι θα γινόταν αν έπαιρναν μπροστά τα ελληνικά μυαλά μας ;».

Η εκτίμησή μου σήμερα είναι : Κοσμογονία, ίσως και μέσα στον Οκτώβρη.

Και όποιος γελάσει, αν δεν κρυφτεί, παρακαλώ να σημειωθεί στα πρακτικά …

Διμηνιό 4/10/12

Κώστας Τζαναβάρας

Σχετικά :